Adoracja Dzieciątka i Dziewicy przez świętych Bartłomieja i Mikołaja z Bari
Duże płótno przedstawia Dziewicę (wyjątkowo bez welonu) w górnej części, otoczoną aniołami i trzymającą Dzieciątko Jezus na kolanach. Dolna część, oddzielona delikatnym pasem chmur, przedstawia natomiast dwóch świętych w adoracji: Bartłomieja, z umieszczonym obok jego nogi nożem, nawiązującym do jego męczeńskiej śmierci oraz Mikołaja, trzymającego tekst, na którego oprawie znajdują się trzy złote kule, odnoszące się do prezentu, jaki święty podarował trzem biednym dziewczętom bez posagu. Kompozycja, schematycznie prosta i nieskomplikowana, stylistycznie nawiązuje do obrazów adoracji dzieciątka z XV wieku i początków XVI wieku (np. słynnych wczesnych obrazów Rafaela, takich jak Ołtarz Oddich lub obrazy koronacji szkoły Perugina), choć nie wyróżnia się jakością. Giordano Viroli (Viroli, 1991) przypisał go malarzowi z Rawenny Giovanniemu Barbianiemu (1566 - 1641), który założył jedną z najaktywniejszych i najbardziej długowiecznych pracowni malarskich w Romanii (ostatni członkowie rodziny Barbiani byli aktywni jeszcze pod koniec XVIII wieku). To przypisane autorstwo jest ogólnie akceptowane, choć z zastrzeżeniami z punktu widzenia zgodności stylistycznej (Ceroni-Viroli, 1994; Gori, 2001). Pierwotna lokalizacja obrazu pozostaje nieznana, choć zgodnie z hipotezą Foschiego (Foschi, 1977) może być jednym z licznych dzieł przewiezionych ze starej Cervii i umieszczonych w kościołach XVIII-wiecznego miasta. Po zjednoczeniu diecezji Cervii z diecezją Rawenny w 1908 r. dwaj święci zostali częściowo przemalowani i przekształceni w św. Paterniana i św. Apollinarego, aby odzyskać swoją pierwotną tożsamość po renowacji pod koniec lat 80. XX wieku (Viroli, 1991; Ceroni-Viroli, 1994; Gori, 2001)".
