Błogosławiona Klara z Rimini otrzymuje Regułę
Obraz pochodzi z kościoła Santa Maria degli Angeli w Rimini, zniszczonego w 1810 roku, (Gori, 2001) i został przeniesiony do kościoła w Cervii w nieznanym terminie. Namalowany w 1568 roku, stanowi debiut młodego Francesca Longhiego (Fabbri, 2007), brata Barbary i syna słynnego malarza z Rawenny, Luki, założyciela jednej z najważniejszych pracowni malarskich w regionie na przełomie XVI i XVII wieku. Chociaż obraz był pierwotnie przypisywany tylko Francescu, najnowsze badania naukowców słusznie wskazują, że wkład bardziej doświadczonego Luki jest widoczny w przedstawieniu postaci na pierwszym planie, podczas gdy jego syn Francesco był odpowiedzialny za obiekty architektoniczne w stylu klasycznym. Klara z Rimini (czasami określana jako Klara Agolanti), która żyła na przełomie XIII i XIV wieku, była szlachcianką z Rimini, która według tradycji prowadziła w młodości beztroskie i wystawne życie. Po śmierci bliskich jej osób rozpoczęła proces nawracania i zdecydowała się złożyć śluby najpierw w Trzecim Zakonie Franciszkańskim, a następnie wstąpiła do zakonu klarysek. Jako charyzmatyczna postać, była szczególnie czczona za swoje oddanie i poświęcenie w niesieniu pomocy ubogim. Na obrazie Klara jest przedstawiona w ukłonie, przy wejściu do klasztoru, przed postacią młodego świętego Jana Ewangelisty (namalowanego w typowym dla Longhich stylu), który wręcza jej regułę zakonu, w obecności Chrystusa, uwiecznionego w geście błogosławieństwa. Kompozycja, posągowa fizyczność postaci, tło architektoniczno-krajobrazowe w głębi i delikatna świetlistość kolorów niewątpliwie odwołują się do poetyki manieryzmu emiliańskiego (w szczególności bolońskiego), z wpływami malarstwa toskańskiego (Bentini, 1985; Viroli, 2000).
