Madonna ze świętymi franciszkańskimi (ołtarz franciszkański)
Jak wspomina jego jedyny biograf, Lione Pascoli, wcześnie wykazał się talentem i pasją do sztuk pięknych, a pierwsze szlify artystyczne zdobył w Rzymie, w pracowni Guercina. Po złożeniu ślubów zakonnych przestał malować na kilka lat, a następnie doskonalił swoje umiejętności w pracowni Carla Cignaniego w Forli, z którym pracował nad dekoracjami Palazzo Albicini. Ołtarz przedstawia Dziewicę na tronie, trzymającą dziecię na rękach, otoczoną świętymi i błogosławionymi związanymi z zakonem franciszkańskim, wśród których można rozpoznać świętego Antoniego z Padwy, świętego Franciszka i Pasquale Bylona trzymającego naczynie liturgiczne, którego wykonanie wg Viroliego jest typowe dla „szkoły bolońskiej” (Viroli, 1991; Gori, 2001). Obraz, zamówiony przez franciszkanów, jest najprawdopodobniej późnym dziełem Prontiego, w którym jest zachowana zarówno bliskość z naturalizmem Guercina (w kompozycji i szczegółach, takich jak wychudzona twarz św. Franciszka), jak i dojrzałe spojrzenie na klasycyzm Carla Cignaniego (patrz św. Antoni z Padwy) (Viroli, 1991; Gori, 2001). Szare i ziemiste odcienie, które charakteryzują skalę kolorów, można interpretować jako odniesienie do „programowego umiłowania ubóstwa i pokory” zakonu franciszkańskiego (Viroli, 1991)."
